Ik én wij
Door Redactie 111

Decennialang ging het over ‘ik’. Met reden. Maar we sloegen door. Nu bewegen we weer richting het ‘wij-gevoel’. Wij zijn van de stroming: IK én WIJ. Ook met reden: het zorgt ervoor dat je gezondheidsreis zijn doel bereikt.

Sinds de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw is er sprake van een sterke groei van individualisatie. Dat was een gunstige ontwikkeling want de maatschappij van voor 1960 was enorm verzuild; je moest tot een bepaalde groep behoren en je conform die groep gedragen. Daar zijn we tegen in opstand gekomen.

Er kwam een maatschappij brede beweging op voor individuele rechten en verlangens. Heel terecht, want die traditionele maatschappij, daar willen we echt niet naartoe terug. Maar we zijn er gaandeweg wel behoorlijk in doorgeslagen. Alles werd ik-gericht. Wat een grote competitie teweeg heeft gebracht: wie is de mooiste, de slimste, de rijkste, de succesvolste. Ik of jij?

Alles gaat altijd in golven

We krijgen inmiddels weer meer aandacht voor ‘wij’. Steeds meer initiatieven, organisaties, van arbeids- tot bredere maatschappelijke organisaties, definiëren zichzelf in termen van samenwerking in plaats van competitie. We gaan daarmee niet terug naar de jaren 50. Autonomie is nog steeds belangrijk, maar wel een ‘autonomie in verbondenheid’. Ik én wij.

Houd afstand, raak me aan

De Vlaamse hoogleraar en klinisch psycholoog Paul Verhaeghe houdt zich bezig met de invloed van maatschappelijke ontwikkelingen op onze gezondheid. In zijn essay ‘Houd afstand, raak me aan’ (juli 2020) reflecteert psycholoog Paul Verhaeghe verder over de impact van de coronacrisis op onze mentale gezondheid, maar ook over de impact ervan op ons gevoel van identiteit en het wij-gevoel te behoren tot een groter (maatschappelijk) geheel.

Paul Verhaeghe - Houd afstand raak me aan

Sense of belonging; het wij-gevoel

“Het gevoel tot een groep te horen, dat missen we in deze tijden, en we zouden het als een constante zorg moeten zien om aan die “sense of belonging” te werken.”, aldus Verhaeghe. En dat overstijgt uiteraard een zoomsessie. Dat gaat erom dat iedereen één of meerdere communities nodig heeft waarin ze zichzelf en elkaar kunnen (h)erkennen.

De digitalisering en internet maken het mogelijk om altijd ‘connected’ te zijn. Maar het leidt ook tot gefragmenteerde en oppervlakkige contacten. Connected zijn betekent immers nog niet hetzelfde als ‘verbondenheid voelen’.

De basis is verbinding

Voor 111 is het dan ook de basis, die verbinding. Onze deelnemers zijn connected én verbonden binnen een community van gelijkgestemden. Ieder met zijn of haar eigen doel en behoefte. Maar zij kunnen zich gesteund weten, van elkaar leren, elkaar aanmoedigen en uitdagen. Dit alles voor het goede doel natuurlijk: een (nog) betere gezondheid. Dat doe je zelf, maar niet in je eentje.

Gerelateerd