Toen ik mijn eigen praktijk als diëtist had, viel het me regelmatig op: Cliënten die gezonder wilden gaan eten maar daarin erg streng waren naar zichzelf. En alles ook nog eens alleen wilden doen, zonder hulp van buitenaf. Het was vaak alles of niets, een tussenweg leek niet mogelijk.
Wat is er niet heerlijk aan mediterraans eten? Wanneer zij eten gaat het niet allen over voeding maar ook over een moment samen te verbinden.
Jezelf te veel restricties opleggen waardoor je bijvoorbeeld niet mee kunt doen aan een (eet) feestje, of jezelf nooit mogen belonen met iets lekkers; het maakt vaak dat je op de lange termijn juist terugvalt in oude gewoontes. En te vaak terugvallen werkt na een tijdje aardig demotiverend.